სიყავრულის ორი მხარე არსებობს: სილამაზე და მშვენიერება. სილამაზე და მასში გამსჭვალული მშვენიერება. სიყვარული არ შეიძლება ხანგრძლივი იყოს და მტკიცე, რადგან სილამაზე ხორციელების ნიჭია და რადგან ადამიანი დროის მიმდინარეობას ემორჩილება. მაშ, სილამაზე მუდმივი არ არის და მასთან დაკავშირებული სიყვარულიც არ არის მუდმივი.. სამაგიეროდ მეორე მხარე სიყვარულისა მშვენიერებასთანაა დაკავშირებული. არ შეიძლება იგი ხანმოკლე იყოს, რადგან ის დაკავშირებულია ადამიანის სულიერ არსებობასთან. სული კი უკვდავია, ამიტომ სულთან შემსჭვალული სიყვარული არ კვდება, იგი მუდმივად არსებობს
