ვიჯექი ღამით, ჩემ კალმით, სანთლით, ცას შევკურებდი, გრუბლებსა ,თვალით, ღაცვებზე გორავს ცრემლი კანს მიცვავს, სიმწრით ნადენი ქარს მიაქვს, მიაქვს. ხელ კანკალებს და კვლავაც ლექსსა ცერს , სისხლი ეს ჩემი, ტანჯვილ გულსა გლეჯს, ბედი რომელიც დაწკევლილია, მე არ მეგირსა კარს მიაქვს, მიაქვს...
მიმაგრება: |