ვეღარც პეპელამ გაშალა ბრთები
აღარც ჩიტების ჭი კჭიკი ისმის
ისევ და ისევ, ღამეა ბნელი,
და სადღაც ბავშვი ტირის,
ისმის უმანკო ბავშვების ხმები,
იდუმალება ხალხის,
ოხ, რა ძნელია ქვეყნად დარჩენა,
თუ არ მოელი სიკვდილს . . . .
არი არხევდა სულ ყველა ტოტებს,
ფოთოლი ქროლვით, შორეთში მომსდევს,
მინდა გავირიყო, უცხო ქალაქში,
არასდროს მქონდეს, ნაღველი ხმაში,
ცოდოა ბავშვი, ღალატობს დედა,
ეს ყოველივე მოუწყო ბედმა,
არ იცის რისთვის, აჩუქა სიცოცხლე?
ისიც არ იცის, დიდხანს იცოცხლებს?
ადვილად ვიცით ბრალის დადება,
უმანკო ხალხზე გადაბრალება,
ადვილად ვიცით ლანძღვა ,გინება,
მიდის დღეები, მიედინება.
არავინ ეძებს საქციელში მიზეზს,
რაც ამ ქვეყნად არ უნდა გჭირდეს,
არავინ იტყვის _ ალბათ უყვარდა
უფა ლმა იცის_ ფიქრი რას უქადდა,
უმნიშვნელოა ჩემთვის ყოველი,
მხოლოდ მომავალ დღეებს მოველი,
ვიცი რომ ღმერთი ხედავს ყველაფერს,
განსჯის საქციელს, ჩემსა თუ შენს,
თავად გვანიშნებს , რა არის სწორი,
გვაქვს თუ არა უფლება ლოცვის
მიმაგრება: |
