მთავარი » 2010 » იანვარი » 22 » უბრალოდ გიყვარდე
|
შიმორცხვე შემოგრჩა გაბუტუ;ლ ტუჩებზე
Dა მაშინ გამიღიმე როცა..
Dაცემა მინდაოდა შენს წინ მუხლებზე
Dა შენს სიყვარულზე ლოცვა...
_გამარჯობა ანო სიხარულო როგორო ხარ?
ხომ კარგად გეძინა?
_გაგიმარჯოს ჩემო კარგო შენ როგრო ხარ?
_რავი აბა ერთი გოგოს სიყვარულმა დამწვა.
_ეხლა გაჩერდი რა.
გაწითლდა ანა.
_არ გჯერა? ისე მიყვარს ვერ წარმოიდგენ.
_აუ გაჩერდი ეხლა.
_ხო კაი შენი ხათრით.
Aსე იყო ყოველ დილით...
. . . . .
გათენდა ისეთი მშვენიერი დილა. სიცხე და თან მხიარულება იყო ირგვლივ.
თითქოს ყველას უხაროდა რაღAც.
_ ანუკა! Gაისმა ეზოდან პატარა ბავშვის ხმა.
Aნუკას გაუკვირდა. Dავიდა გარეთ და თAვისი მეზობელი დაინახა ხელში
Fურცელს აფრიალებდა.
_ დალია მშვიდობისა ანო. Eს ლუკამ გამომატანა.
Aნუკამ პატარას აკოცა და გაუშვა. წერილი კი გამოართვა და კითხვა
Dაიწყო:
სიხარულო ძალიან გთხოვ სადაც ადრე ვხვდებოდით
იქ შევხვდეთ, სასწრაფო საქმე მაქ.
ლუკა
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
ანუკას თვალები გაუბრწყინდა. სახლში შევიდა გაიპრანჭა და წავიდა.
ცოტა ხანში წყაროსტან მივიდა სადაც ლუკა იყო და ელოდა.
_დილამშვიდობისა სიყვარულო ხო მარ მოიწყინე?
_ ჯერ უშენობა არ მაწუხებს ყოველ დღე შენთან ერთად არ ვარ?
_ეხლა შეგვაწუხებს უერთმანეთOბა.
Aნუკა ერთ საათში მივდივარ.
_ რაა?
_რა ვქნა სხვა გზა არ მაქ.
_მასეთი მწარე ხუმრობა ნუ იცი ხოლმე გულს ნუ მიხეთქავ.
_ნეტავ ხუმრობა იყოს.
_მართლა მიდიხარ არ გამაგიჟო ეხლა ისევ კვირეები უნდა გავიდეს და ვერ გნახოო?
_ლუკა ხმას ვერ იღებდა.
_მნაინც რა სასტიკია სიყვარული?
_ანო ჩემი გადასაწყვეტი არაა ყველა მიდის და მე არ მტოვებენ. ერთ თვეში ჩამოვალ.
ლუკა გადაეხვია ანუკას და ერტ ხანს ასე იდგნენ მერე კოცნა დაუპირა
მაგრამ ანა შეტრიალდა და მარგალიტივით წმინდა ცრემლები წამოუვიდა.
_ საშინელებაა ერთი თვე უშენოოდ?
ამოღერღა ანუკამ.
_ ანუშკი სულ რაღაც 3 წელი და სულ ერთადა ვიკნებით.
_ რაა? ჟერ მეცხრე კლასში ვარ ხომ არ გაგიჟდი?
_მერე რა დარწმუნებული იყავი ბანკეტის დღეს გაქრები და ჩემთან გაჩნდები.
_შენ ხომ არ გააფრინე?
_ კი! Gავაფრინე, შენმა სიყვარულმა გამაფრენინა. რამე მიშველე თორემ მოვკდები.
_მე პირიქიტ საშველი ვარ და რა გიშველოო?
_სიყვარულო არ მინდა წასვლა იცი როგრო მინდა შენტან ყოფნა?
Aნას ცრემლები უფრო მწარედ წამოუვიდა და მერე ლუკამ მხარზე მოჰკიდა ხელი და შემოატრიალა.
_ ოღონთ ცრემლები არ დამანახო.
Mეტი არაფერი მინდა .
ჩაეხუტა ლუკა ანას დ ახელს არ უშვებდა. Aნამ იგრძნო მისის სიყვარული და უფრო ატირდა.
_ნუ ტირი თორემ მაგრა მეწყინება. ხომ იცი ტირილს ვერ ვიტან?
Dა განსაკუთრებით შენ რომ ტირი.
_აუუ აგარ შემიძლია.
ამოღერღა ანამ.
. . . . .
_ სულ რაღაც 2 წუთში ჩაჯდება ლუკა მანქანაში და წავა.წავა და დამიტოვებს ტკივილს და ცრემლებს.
Fიქრობდა ანა გულში როცა სახლკისკენ მიდიოდა. Eგონა ვერ გაძლებდა მის გარეშე.
. . . . .
_ანუკა!
_რა იყო ნიკა?
_ლუკა ჩამოვიდა.
_ რააა? Mატყუეეებბ?
-არა სულაც არა ეს გამომატანა.
Aნამ ხელიდან გამოგლიჯა წერილი და კიტხვა დაიწყო:
სყვარულო წყაროსთან მოდი
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
ანა გახარებული და აფორიაქებული მივიდა წყაროსთან და იქ არავინ დახვდა. 5 წუთი ელოდა და მერე უცბათ თვალებზე ვიღაცამ ხელი ააფარა.
_ანა...
_ლუკა ...
Aნა შეტრიალდა და დაინახა მისი თაყვანისმცემელი. მიშო
_აჰა უკვე ჩემი და ლუკას ხმებიც გეშლება ხოო.
_არა უბრალოდ არ გელოდი.
_აჰა.
_ლუკა მართლა ჩამოვიდა?
_არა. Mე მოვატყუე ბავშვები რომ ლუკა ჩამოვიდა და შეთან წერილიც მე გგამოვატანე ნიკუშას.
_რატომ ეს რაში დაგჭირდა?
_ ვიცოდი რომ მეთქვა შემხვდი მეთკი არ შემხვდი და იმიტომ.
_მაშინ თუ იცი რომ არ მოვინდომებდი შენს ნახვას მაშინ რატომ შემხვდი?
_რა იყო მომენატრე 2 თვეა არ მინახიხარ. ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?
_ძალიან გთხოვვ გაჩერდი რაააააა
_ ხოო ვიცი შენი გული მხოლოდ ლუკას ეკუთვნის და ასე შემდეგგ უკვე გავიგე.
_ ხო კარგი უნდა წავიდე სახლში მელოდებიან
_ აჰა გამირბიხარ ხოო?
_არა როგორ გეკადრება უბრალოდ ცოტა დავიღალე და დასვენება მინდა.
_მაინც ვერ დამაჯერებ რომ არ გამირბიხარ.
_ საიდან მოიტანე.
_მემგონი შენ უგრძნოდი გგონივარ.
_ არანაირად მე მეგობრებს პატივს ვცემ.
_ აი საშინელება ესააა რომ მხოლოდ მეგობარი ვარ შენი.
_ეხლა ნუ დაიწყე. Mე გითხარი რომ ლუკა მიყვარსა და არ ვაპირებ გადაყვარებას.
_მაგი ვიცი მაგრამ იმედი ბოლოს კვდება მე დაგელოდები
_ იმედი უნდა გაგიცრუოო არ დავშორდები მე ლუკას და მორჩა
_ხო კარგი წავიდეთ სახლში.
_წავიდეთ.
შახლსჰი იმედ გაცრუებულმა ანას ტირილში ჩაეძინა.;
. . . .
Gავიდა ერთი კვირა ანა იმედს არ გარგავდა რომ ნახავდა ლუკას და ეს ასეც იყო.
საღამო იყო.
Aნა ეზოში იყო როცა ჭიშკრიდან ხმა გაიგონა გაიხედა და დაინდახა ის ვისაც ასე დიდი ხანი ელოდა.
_ ლუკა. . .
Nელი ნაბიჯებით და გაშტერებული მიუახლოვდდა ლუკას და გადაეხვია
Mერე წყაროსთან წავიდნწნ.
_ ანა იცი როგორ მომენატრე სიყვარულო?
_მეც მომენატრე ძალიან ძალიან. იცი ხვალ მოვდივარ.
_ ეხლა მართლა მეხუმრები ხოო?
_არა ხვალ მივდივარ.
_აუ ესღა მაკლდაა.
_ხომ იცი როგრი ეჭვიანი მშობლები მყავს?
_ეს მინდაოდა ეხლა მე. ვიფიკრე ჩავალ და რმოდენიმე კვირა ვიქნებოდით ერტად მაგრამ ბედი არ მწყალობს.
_ხომ იცი რომ არ წავყვე სახლიდან არ გამომიშვებენ და ამიტომ სხვა გზა არ მაქ.
_ ხოო კარგი არ ინერვიულო შენ.
Aნა წყაროსთან მივიდა ხელი დაისველა. Aმდროს ლუკა მიუახლოვდა და შემოატრიალა.
_ ანა ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?
Aნუკა გაწითლდა.
Mერე ლუკამ მას ათრთოლებულ ტუჩებში აკოცა უცებ ანამ სილა გააწნა და გაიქცა.
_ანა გაჩერდი თორემ გავაფრენ ეხლა.
Aნა გაჩერდა და ლუკას შეხედა.
_ძალიან გთხოვ ხვალ მიდიხარ და ეს რამდენიმე წუთი რომ დავტკბე შენთან ერთად ყოფნით არ შეიძლება? თუ უკანაკნელ წამებსაც მართმევ?
Aნუკა გაჩერდა და მიშტერებოდა ლუკას და ცრემლი მოსდიოდა..,
_რა ვქნათ ახლა ჩვენ?
_ვიფიქქროთ ერთმანეთზე და გავძლებთ.
_გავძლებ? Iმედია. Mაგრამ ეს დაიმახსოვრე ძალიან მიყვარხარ ეს თქვა ლუკამ და უცებ ისევ აკოცა ანუკას ცივ ტუჩებში ანას წინააღმდეგობა აღარ გაუწევია და იყვნენ ესე ცოტა ხანი.
. . . .
Oრი თვე უცბათ გავიდა. Aნო ისევ ჩავიდა სოფელში. Mაგრამ ვაი იმჩასვლას.
_ გამარჯობა ანა . მიესალმა თამო ანას.
_გაგიმარჯოს.
თამოს მხრიდან სიძულვილ და ბოღმა იგრძნობოდა.
Aნუკა და ლუკა კი ერთმანეთზე გადაბმულები დადიოდნენ ერთად და არ აინტერესებდათ რა ხდებოდა ამ ქვეყნათ.
Gავიდა რამდენიმე ხანი და სახლში შესულმა ანამ მის საწოლზე წერილი დაინახა. Gაუკვირდა და კითხვა დაიწყო:
Aნა მე ლუკა ვარ ამის თქმას შენთვის პირადად ვერ ვბედავი
Aმიტომ ჩემი სათქმელი ფურცლებძე დავცერე. Mე და შენ უკვე
ოთხი წეელია ერთმანეთი გვიყვარს მაგრამ ამ სიყვარულს არ ქვია
ეს უფრო გატაცეებააა მაგრამ თავს ვეღარ მოვიტყუებ არ მიყვარხარ
და იმედია მეგობრებად დავრჩებით.
ანა გაფითრებული იჯდა და ცრემლი მოდიოდა ვერ მიმხვდარიყო რა მომხდარიყო. Dა ტირილ ტირილით ჩაეძინა.
იIმ დღეს სახლშიმისულ ლუკასაც იგივე სიტოაცია დახვდა. Dაინდახა წერილი რომელშიც იგივე რაგაცეები ეწერა რაც ანას წერილში.მასაც გაუკვირდა მაგრამ არ დაიჯერა და წავიდა ანასთან. სახლში არავინ იყო ამიტომ თავისუფლად შევიდა ანას ოთახში და ჩაძინებული და ნამტირალვია ანა შეაღვიძა.
_ანა გაიღვიძე. . .
_შენ აქ რა გინდა რაც გამიკეთე რა გეყო?
_ მაგი მე უნდა გკითხო.
_რააა? შენ რაც გამიკეთე იმაზე უარესი არაფერია. Eს წერილი რა არის?
_ რა წერილი?
_ვითომ არ იცი ხოო?
_ეს წერილი კი შენ მომწერე რას მერჩოდიი რამე დაგიშავეე? Eს წერილი კი ჩმეი მოწერილი არ არის.
_ეს ვიღაცამ ჩვენ წასაჩხუბებლად გაააკეათა. უთხრა ლუკამ ანას.
_ნუ მატყუებ შენ არ გიყვარვარ და ნუ თვალთმაქცობ.
Eს თქვა თუ არა ლუკამ ჩაიკრა გულში ატირებული ანუკა და ისე აკოცა რომ ამის შემდეგ ძნელი იყო იმის დაჯერებააა რომ მას არ უყვარდა ანა.
_ იცოდე ამას ტუ კიდე იტყვი წავალ და უკან აღარ დავბრუნდები აღარ გამოვიხედავ. ძნელი იქნება მაგრამ იცოდე დაგივიწყებ თუ ჩემი აგარ გჯერა.
უთხრა გაბრაზებულმა ლუკამ ანას.
Aნუკა მეორე დღეს წავიდა თAვის თაყვანისმცემელ მიშოსთან და გამარჯობის გარეშე სილა გააწნა.
_ეს რისთვის სიყვარულის გამოო?
_იცოდე ესეთი რამე კიდევ აგარ გააკეთო თორემ დამკარგავ.
_რა გავაკეთე ასეთი გაბრაზდა მიშო
_გუშინდელ წერილებზე გეუბნები.
_ რა წერილებზე?
_ვითომ არ იცი?
_იქნებ ამიხსნა?
_შენ რა მართლა არაფერი იცი?
_არა.
_მაშინ გუშინ მე და ლუკას წერილები ვინ გამოგვიგზავნაა?
_ა აი თურმე რასმაბრალეებ, შენ ასე გგონია მასეთ სიმდაბლეს ჩავიდენდიი?
_შენ რა რამე იცი ამის შესახებ.
_ვაი მემგონი რაგაც წამოვროშე.
_მომიყევი ყველაფერი,
_ეს თამო იყოო?
_ის ბოღმის ბუკეტიი?
_იცოდე არაფერი არ უთხრა მე რომ გითხარი ტორემ მე მომხვდება.
_ხო კარგი.
_უკვე მიდდიხარ სიხარულო?
_სიხარულო არ დამიძახო რამდენჯერ გითხრა?
_აა დამავიწყდა სიხარულოს ხომ მარტო ლუკა გეძახისს.
_ეხლა ჩხუბი არ მინდა.
_ხოო კარგი მაშინ სახლში შემოდი რამე ცივი დავლიოთ. კარგი.
_ და ბოდისშს გიხდი რა რომ გაგარტყი ძალიან გაბრაზებული ვიყავი.
_არაუშავს ავიატან შენგანნ, ოღონდ მარტო შენგან.
. . . .
მოსაღამოვდა გარეთ ბევრი ბავშვები იყვნენ გასსული ად მათ შორის თამოც.
Aმ დროს ანამ და ლუკამ ჩაუარეს ხელიხელ გადახვეულებმა და იცინოდნენ.
თამოს სახე გაუფითრდა და მიხვდა რომ მათ დაშორებას ვერ შეძლებდა და შერცხვენილი სახლისკენ გავარდა.
Aნა და ლუკა ისხდნენ მდინარის პირას და უყურებდნენ ერთმანეთს
Aმ დროს წვიმა წამოვიდა ერთ ხანს დარბოდნენ წვიმაში გაწუწულებმა კი პატარა ქოოხს შეაფარეს თავი.
Aნას შეცივდა ლუკამ გაიხადა და მოაფარა მერე ჩაეხუტა და გაათბო.
Aმ დროს ლუკამ უთხრა ანას:
_შენ ჩემთვის ერთი რაღაც არ გითქვამს არასოდეს, და ეხლა იმედია მეტYვი.
_მაინც რა არ მითქვამს?
_ანა გიყვარვარ?
Aნას სიცივეც დაავიწყდა და უეცრად თქვა.
_მიყვარხარ აბა რააა სულელოო.
Dა ისევ ლუკას ჩაეხუტა.
Oრივე გახარებულები იყვნენ. Eხვეოდნენ ერთმანეთს და სიყვარულით იყო გაჟღენთილი იქაურობა.ლუკამ აკოცა ანას ჯერ ლოყაზე მერე ტუჩებზე და
იყვნენ ესეეე. Mერე ორივეს ჩაეძინათ. ლუკას რომ გამოეღვიძა გვერძე მისი მოსაცმელი დაინახა და გავარდა გახარებულკი სახლისაკენ.
. . .
Gავიდა რამოდენიმე დღე და ანას წასვლის დროც მოვიდა. Aნაუკა ყველას დაემშვიდობა და ბოლოს მის თაყვანისმცემელ მიშოსთან მივიდა და ნახვამდისო უთხრა ამ დროს კი მიშო ჩაეხუტა და ყურში ჩაჩურჩულა:
_ანუკა მიყვარხარ....
Aნა გაბრაზდა გაიწია მაგრამ მიშო ხელს არ უშვებდა ამ დროს დაინახა ლუკამ ანა და მიშო და დაიყვირა.
_ანა რას აკეთებ?
შეცბუნებული თქვა ლუკამ და გაგიჟებული სახით შეჰყურებდა ანას და მიშოს .
Mერე მიშომ გაუშვა ხელი ანას და ანამ უთხრა ლუკას :
_მე არ მინდოდა ჩახუტება თვითონ ჩამეხუტა.
_არ მაინტერესებს.
Aმ დროს ლუკამ მიშოს დაარტყა და უკანმოუხედავად გაიქცაა.
_ლუკა არ წახვიდეეეე ეძახდა ანა.
Mერე შემოუტრიალდა მიშოსს და უთხრა.:
_ხომ მიიღე რაც გინდო დამიაღწიე შენსასს?
Mე შენთან არასოდეს ვიქნები რაც გინდა ის გიქნია და ატირებული გაიქცა სახლში. ტირილიც აღარ შეეძლო გამოთავებული და დაქანცულკი იყო ჯერ აზრზეც ვერ მოსულიკო. Mერე ჩაჯდა მანქანაში და ცრემლით სავეს თვალით შეავლო სოფელს თვალი.
. . . . . .
ლუკა გაბრაზებული და გაგიჟებული მირბოდა არც თვითონ იცოდა სად.იქ მივიდა სადაც წვიმის დროს ანამ და მან შეაფარეს თავი დაჯდა და ცრემლით სავეს თვალებით იხსენებდა იმ წუთEბს რომელიც ასე უყვარდა.
Mერე სახლში წავიდა სანამ ეზოში შევიდოდა ხმა გაიგონა შეტრიალდა და მიშო დაინახა.
_მიშო შენ აქ რა გინდა სინდისი თუ გაქ აქ არ მოხვიდოდი. Mე შენ ძმაკაცად გთვლიდი შენ კიდე რა გამიკეთე ალბათ შენ და ანა დამცინოდით და მასხრად მიგდებდით ხოო.
_არ არის ანა არაფერ შუაში.
_ხო ახლა გმირობა არ გინდა რააა ტყვილა ნუ იცავ ანასს.
_არა ანას უყვარხარ სიგიჟეემდე აარავის აქცევსს შენს გარდა ყურადღებას.
Mე ის მიყვარს და ვერავინ დამიშლის მის სიყვარულს მაგრამ არ მინდა რომ დაშორდეთ ვიცი რომ ძლიერ გიყვართ ერთმანეთი და არ ვაპირებ თქვენს შორის ჩადგომას. Mე ჩავეხუტე ანას და არ ვუშვებდი ხელსს მისი ბრალი არაა.
Eხლა კი ბოდიშს გიხდი და იმედია მაპატიებ.ეს თქვა და წავიდა მიშო.
ლუკა კი გაფითრებული იდგა და იმას აანალიზებდა რაც მიშომ უტხრა. Uცებ გაიქცა ანას სახლშჰი მაგრამ უკვე წასულები იყვნენნ მერეეეე გზატკეცილზე გავიდა და მარშუტი გაგააჩერააა და ჩავიდაა ქალაქში. მთელი გზის განმავლობაში ფიქრობდა თუ რა სისულელე ჩაიდინა და უბრალო ჩახუტების გამო საყვარელ ადამიანს აწყენინა.
როგორც იქნა ჩავიდა. Mან არც გზა იცოდა და არც კვალი მარტო იცოდა რომ რუსტAველზე ცხოვრობდა მაგრამ რუსტაველის ქუჩა ძალიან დიდი იყო ამითომ ძებნას შეუდგაა. ეძება მაგრამ ვერაფერით იპოვნა მერე პატარა სკვერში დაჯდა და გაგიჟებული აცეცებდა აქეთ იქიტ თვალებს მერე გამოკითხვით დაიწყო ძებნა ყველას ეკითხებოდა თუ სად ცხოვრობდა ამ გავრი ადამიანი და როგორც იქნა მიაგნოო. Mივიდა სახლთან და აივანზე მჯდარი და ჩაფიქრებული ანა დაინახაა. Mერე ჩუმათ დაუძახა ანამ გადმიხედა და გამწარებულმა დაუყვირა
_ წადი აქედან შენ ხომ ჩემი არ გჯერა თავი დამანებეე ვისიც გინდა იმის გჯეროდესს წადი აქედან.
_არ წავალ სანამ არ მომისმენ და სანამ ყველაფერს არ გავარკვევთ.
_არაფერი არააა გასარკვევი შენ არ გჯერაა ჩემი და ძალიან მატკინე გული.
-არ წავალ აქედან სანამ არ ჩამოხვალ და არ მომისმენნ ჩამოდი თორემ გავაფრენ ეხლა გავგიჟდები.
. . . . . . .
Aნამ იყოყმანა და მაინც ჩავიდა.
. . . . .
წამოდი იქით თორემ დაგვინახავენ მშობლები. წავიდნენ ცოტა გაიარეესსს ხმა არც ერთს არ გაუღიაა. Mერე უცებ ლუკამ დაიწყო ლაპარაკი.
_მაპატიეე სიყვარულო ძალიან გავბრაზდი მიშოსთან ერთად რომ დაგინახე.
_შენ არ დამიჯერე და არც მომისმინე და მე რატომ უნდა მოგისმინო.
_ძალიან გთხოოვვ მომისმინე.
Mე შენ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ეს შენ იცი და არასდროს უნდა შეგეპაროს ამაში ეჭვი და ძალიან გთხოვვ ვივიც რომ გიყვარვარ და გულს ნუმატკენ.
_შენ რომ მატკინე გული იმაზე რას მეტყვი ვერ წარმოვიდგენნდი რომასეთ რამეს იფიქრებდი ჩემზე.
_იმ მომენტში ასე ვიფიქრე მაგრამ მიშომ ყველაფერი ამიხსნა და ძალიან გთხოვ დამიჯერე.
_შენ გული გამიტეხე და დამამცირე აგარ შემიძლია ისე ცუდ ვარ.
Dა უცბათ ტირილი დაიწყო ანამ.
_ანა არ იტიოო ახლა მთლად არ გდამრიო.
ჩაეხუტა ანას და დააწყნარას.
_მიტხარი რომ გიყვარვარ, მითხარი რომ არ დამტოვებ და რომ მაპატიე.
Aნამ თვალებში ჩახედა ლუკას და დაინახა მის ცრემლიან თვალებში რომ გულწრფელი იყო და უთხრა
_მე შენ ძAლიან მიყვარხარ და ვერასდროს გადაგიყვარებ მაგრამ შემპირდი რომ ყოველთვიის მენდობი და ასე აღარ მატკენ გულს და არ დამამცირებ თორემ წავალ და არასდროს გნახავ არასდროს. Dაგივიწყებ და არასდროსსს ვიტირებ შენს გამო და არასდროს მიტხრა რომ ჩემი არ გჯერა თორემ გავაფრენ და ალბათ გადავიკარგები სამუდამოდ.
_გპირდები
Gპირდები
Gპირდები უთხრა ლუკამ ანას და ისე აკოცა რომ მართლა დაიჯერა ანამ რომ იგი მართAლი იყო.
. . . . .. .
_როგორ მომაგენი რამდენიმე წუთის შემდეგ უთხრა ანამ ლუკას.
_მე შენ ქვეყნის დასასრულსაც მოგაგნებ.
_სულელო.
_მიყვარხარ.
-მეც.
ამიტომ მიყვარს წვიმა ძალიან
რადგან გრძნობებით მუდამ მთვრალია
და მე მანატრებს ასე ძალიან
მის თავს, მის ღიმილს... ასე დარდიანს...
ნინო მცჰედლიდზე
მიმაგრება: |
|
კატეგორია: სასიყვარულო ისტორიები |
ნანახია: 1438 |
დაამატა: PaWuKa
| რეიტინგი: 0.0/0 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს [ რეგისტრაცია | შესვლა ] |
