მთავარი » 2010 » იანვარი » 23 » ხმაური
|
 მე ვისწავლე ხმაური...რადგან გადავწყვიტე ადამიანთა შეყვარება..ისე.. ვცადო მაინც..არა.. შეყვარება კი არა_შენარჩუნება.. რადგან უკვე მიყვარს, მაგრამ... ხან ისე.. მაფრთხობენ.....ზამთარმა სევდა დაბნევით ამარიდა.. ტკივილი კი არის.. ოოოო.. ტკივილი ალბად სევდაზე ერთგულია.. ... ვიცოდი.. ვიცოდი და ღრმად_იგი უფრო მეტად მიყვარდა...თიხა მიყვარს..მისგან საკმევლის დასანთებს გავაკეთებ.._განსაკუთრებულს.. და მოვხატავ.. ..სანამ მხატვრის სახლი დაინგრეოდა.._ძერწვაზე უნდა მევლო.. ... ახლა კი ცარცია და .. არააა...თიხა უფრო მემორჩილება.. მომყვება...მერე სულსაც შთავბერავ f ...ხო.. სახალისოა ......საზღვრებს ვერიდები..განა რაა მათში ცუდი?..მხოლოდ არა სულში.. მხოლოდ არა სულში!............მე არ ვხედავ ადამიანში საზღვარს.. მე ის მაშინებს!......”მომანათე სევდიანი შენი თვალები!” ... _ ლამაზია .. როგორც საოცარი..._ გაორება ......უცნაურია..სიყვარულით ჯოჯოხეთშიც შემიძლია ჩაყოლა... მაგრამ.. იქ რომ ერთად აღარ ვიქნებით?..!!!...არ გამოვცადოთ რა!.. არ გამოვცადოთ! ...ჩვენ მოვდივართ.. ... ეს უკვე წასვლაა ... _და მაშინ ვიყოთ! ... უბრალოდ _ ვიყოთ!!!...მე მიყვარს მზე_რომელიც დილის ბურუსში იმალება და გზა, რომელიც უსასრულოა თავისუფლებით! ......საოცრებაა ...გრძნობაა ...სითბოა......გულია! ..........”გამოაღეთ ფანჯრები_თორემ სული მარტოა!” ... ............და...ნუ ხმაურობთ! _გზად სიცოცხლეა! ...
მიმაგრება: |
|
კატეგორია: სასიყვარულო ისტორიები |
ნანახია: 1150 |
დაამატა: PaWuKa
| რეიტინგი: 0.0/0 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს [ რეგისტრაცია | შესვლა ] |
