”გავყურებ ბუმბერაზ მთებს და ვხვდები სამუდამოდ დაგკარგე....მიდიხარ და
მტოვებ უკაცრიელ მტებში სადაც ყველაფერი შენს თავს მახსენებს.... უკან
მოუხედავად წახვედი, არც გიფიქრია იმაზე თუ რას განვიცდიდი... წახვედი და
ლამაზი, სათუთი ოცნებები ქურდივით მომპარე... ვფიქრობდი შენზე, სულ შენზე, ყველაფერს შენ გიკავშირებდი, დღეები გადიოდა და ამ დღეებს შენზე ფიქრებში
ვატარებდი... მთელი ღამეები შენს ფიქრებში ვიყავი... ვერ ვიგებდი როგორ
თენდებოდა, როცა გათენდებოდა აივანზე ვიდექი და გელოდებოდი, მაგრამ
ამაოდ... შენ არსად ჩანდი... ვფიქრობდი და თვალწინ მედგა შენი ლამაზი,
წყლიანი თვალები, რომელიც ერთი შეხედვით მიუწვდომელს და ცივს ჰგავდა...
თუმცა მტლად ასეც არ იყო.. ეს ცივი,ყინულის ტვალები ბევრის მტქმელი
იყო.გაბნევდა კიდეც,ტიტკოს ხვდებოდი რას გეუბნებოდა,მაგრამ ამავე დროს მის
სიგრმეს,მის სატკმელს ბოლომდე ვერ წვდებოდი.უგრმეს ხრამს ჰგავდა,რომელსაც
დასასრული არ გააშნდა, ზღვას ჰგავდა, რომელშიც ვიძირებოდი და ბოლომდე ვერ ვაგწევდი. ისევ შენზე ვფიქრობ, ვოცნებობ, მაგრამ ეს ყველაფერი ნელ-ნელა ქარს მიაქვს....
იმედი მაქვს ისევ შევხვდებით და ეს ოცნებები ნაწილობრივ მაინც ახდება.....”
მიმაგრება: |
